Antigos oficios

Nesta España cada vez máis despoboada de oficios mantéñense aínda algunhas profesións eternas e resistentes ao paso do tempo como é o caso do mamporrerismo. Antes, practicábase nos cortellos; hoxe, en platós de televisión, podcats políticos e fíos de Twitter - perdón, X -. O oficio de mamporrero, é un oficio de alta demanda: cada novo líder, partido ou streamer precisa do seu séquito de mamporreros a soldo, ou vocacionais, sempre dispostos para soster o entusiasmo - cal verga de cabalo - cando o ídolo desfalece.
Asentir con convicción, apoiar consignas alleas con aire de pensamento propio e, se é preciso, insultar con fervor patriótico a quen non comulga. O mamporrerismo, constitúe un deporte transversal practicado polos de dereitas, polos de esquerda e polos do centro comercial. Todos teñen a súa chiqueira moral, o seu amo ideolóxico e a súa cota de obediencia rentable.
O mamporrero español moderno cre dicir o que pensa, crese libre, malia que o que difunda o lera tres minutos antes no timeline do seu gurú. Pode chegar a indignarse, mais sempre con permiso. Non teme o ridículo, senón o silencio: deixar de ser útil ao sistema que lle dá de comer likes.
Entre o relincho e o aplauso, nun país onde pensar por conta propia segue a ser un acto de temeridade, España é un poldreiro ruidoso, e os mamporreros abundan máis ca os equinos. O importante é que o corcel exacule a gusto e a euga empreñe.
- O no es así, mayoral?
- Efectivamente.
- Abraham Trillo. Estudante, paseante e escritor.
MÁIS ARTIGOS DE ABRAHAM TRILLO
- Preservativo, profiláctico, forro, goma, condón
- El Cautivo.
- “Las mujeres que lloran no saben mentir“
- María Pombo ou a mediocridade con filtro
- O oveiro.
- Help the Poor. Eric Clapton, B.B. King
- El joven y el mar
- Unha aperta
- Cen anos de saudade: Corcubión 1923- 2022
- Un pracer
- Vento.
- Ging tonic de campo
- Como comer un coño sen manchar o bigote
- Los ilusionistas
- Domingo.
- Pois iso.
- Antes que nada.
- Apagón.
- Semana Santa
- Urxencias.
- De alcaldesas, virxes, santas, secretarias, monxas e demais herbas que o campo nos dá nesta época do ano
- Cambio de hora.
- De pixama e bata.
- Tristana.
- Un gorrión sentimental.
- Dor de gorxa.
- Os bos polos e os polos bos.
- O novo Carrumeiro. O Carrumeiro de toda a vida.
- Bar Sanín, Dende 1954.
- Garganta con arena.
- Federico.
- Onde din Centro Recreativo Cultural digo Casino
- Escribindo tonterías.
- Ceevilla ten unha cor especial.
- Últimos días para Fin de Ano
- Jou, jou, jou.
- De Casares Quiroga a La Flor del Jamón pasando por Juan Carlos Monedero
- Aire!
- Merca o décimo e que che quiten o bailado.
- Álvaro Pombo existe.
- Vai por tempadas.
- Defuntos
- Amancio Prada e os que van con el.
- A apoloxista de Cortázar
- “A muller de ollos mouros e intensos”
- Voltar a Hemingway
- Viva la vida! Viva el amor!
- Polo amor de Fidel.
- Luns sen artigo... Ya se verá
- “Detrás de la niebla siempre hay algo”.
- Hastag #Xunqueira2024
- Mar de ardora
- Síguenos receitando.
- 240.
- Posta de (non) sol.
- Un delfín cachondo e duascentas oitenta e catro palabras
- Memorias de un mujeriego.
- Adnama.
- A comprar xenxibre.
- Habaneras de La Coruña
- Vivamos como galegos, pero soñemos como americanos
- Cen viños máis cen libros.
- Letras Galegas
- Escribir sen escribir.
- No tan Gotán.
- San Marcos de Corcubión. San Marquiños querido.
- Posible, hipotético, probable, suposto Manolo
- De Pla y María Dolores.
- Venres Santo.
- E o neno de Sanlúcar volveu brillar
- O Minotauro, Cela, e outros animáis fantásticos
- García Márquez