Unha aperta

costumismo

Unha aperta

08:06 04/08/25

Hai días nos que me levanto e decido non lavar a cabeza. Lavar a cabeza tódolos días é malo para o pelo. Mais eu teño que lavar a cabeza porque teño o cabelo graxo e se non todo é unha merda e síntome porco e a suciedade da cabeza é a suciedade do espírito e o espírito hai que telo limpo para ir ao ceo e todo iso. Hai días nos que me resulta indiferente saír a rúa en bañador e camisa, aínda que non teña pensado ir a praia. Non sei de quen aprendín iso, pero o caso é que resulta cómodo e pracenteiro abandoarse ao desabandono estético de elixir fular e conxunto. Hai días nos que sinto un ictus moi grande na sien esquerda que me embota un pouco o ollo coma se tiveira un peixe, un peixe de peceira, medio asfixiado xa, intentando saír de por entre o párpado. Hai días nos que o viño quéceseme na copa e desexo ese descanso que debe de ser a morte. A morte, témeselle pola dor da enfermidade. Toco madeira para non sentilo eu cando chegue - se chega -, aínda que sei que tocar madeira non serve para nada. Hai días nos que, ao entrar na casa, o saúdo do meu can emocióname e ofrézolle a miña bágoa salgada para que a beba. Hai días nos que unha descoñecida chámame para dicirme que estou tolo, que perdín a cabeza e que non sei onde estou parado. Hay días nos que me gustaría expresar que hai días nos que me vexo transformado nunha illa con pernas, cagada de gaivotas, paseando por un mar de prazas e beirarúas. Hai días nos que a semana é un coche que pasa e non se detén. Nos que me poño a preparar a cea as dúas da mañá e, torpe de min, tiro co paquete de sal pola cociña. Nos que leo un xornal caducado e non me decato - as novas levan sendo as mesmas dende hai meses -. Hai días nos que me atopo con Carmela ás once e vinte da noite e pregúntolle polo tigre que lle regalei e ela fálame da súa boneca Nati; entón, dígolle que non se esqueza de presentarma cando se de a ocasión, e ela di que si, e eu continuo camiñando cara onde ía, e a noite volve a ser máis noite sen as verbas da nena. Hai días nos que son luns. Hai luns nos que non sei como titular o artigo. Hai luns, coma este, querido lector, nos que me sincero contigo sen saber moi ben por que e cóntoche o que me pasa por se che serve de algo. Unha aperta.

- A ti lo que te pasa, Byron, es que estás gordo.
- Probablemente.